Testy w mgle solnej według PN-EN ISO 9227

Test w obojętnej mgle solnej (NSS – ang. Neutral Salt Spray) jest znormalizowaną metodą badań, którą stosuje się w celu oszacowania odporności na korozję materiałów metalowych bez ochrony przed korozją lub z ochroną czasową lub stałą. Najpowszechniejszą normą, która opisuje sposób w jaki należy przeprowadzić test jest norma PN-EN ISO 9227 Badania korozyjne w sztucznych atmosferach — Badania w rozpylonej solance. Norma ta dopuszcza trzy metody wykonania testu: badanie w rozpylonej obojętnej solance (NSS), badanie w rozpylonej solance z kwasem octowym (AASS), badanie w rozpylonej solance z kwasem octowym z dodatkiem miedzi jako przyśpieszacza (CASS). W niniejszym artykule opisano najczęściej wybierany przez klientów wariant badań – test NSS.

Wykonanie testu

Badanie NSS polega na ekspozycji próbek w atmosferze rozpylonej mgły solnej uzyskanej z 5% roztworu chlorku sodu. Temperatura panująca w komorze solnej jest znormalizowana i w przypadku rozpylonej obojętnej solanki wynosi 35 ^oC ± 2 ^oC. Podczas prowadzenia testu monitoruje się także opad solanki zbierany z 80 cm² oraz pH roztworu zbieranego. Wszystkie próbki powinny zostać umieszczone tak, aby nie stykały się ze sobą oraz nie reagowały z materiałem, z którego wykonana jest sama komora, dlatego też wnętrze komory wykonane jest z materiałów niemetalowych. Tak zwana wieża dystrybucyjna rozprowadza mgłę solną w sposób równomierny w całym obszarze przeprowadzania testu, a sprężone powietrze używane do wytworzenie mgły solnej zostaje najpierw podgrzane i nasycone wilgocią w nawilżaczu. Czas trwania badań powinien być określony w wymaganiach dotyczących danego materiału/produktu lub indywidualnie ustalony z klientem. Norma PN-EN ISO 9227 zaleca czasy ekspozycji w szerokim przedziale czasowym od 2 do 1000 h.